- yabanî
- п1) в разн. знач. ди́кий
yabanî çocuk — дичо́к, ди́кий ребёнок
2) пугли́вый; ро́бкий; засте́нчивый3) в составе ботанических и зоологических терминовyabanî akdiken — бот. круши́на ольхови́дная (ло́мкая)
Büyük Türk-Rus Sözlük. 2014.
yabanî
Смотреть что такое "yabanî" в других словарях:
yabani — sf. 1) Doğada yaşayan, evcil olmayan (hayvan), evcil karşıtı 2) Doğada kendiliğinden yetişen (bitki) 3) mec. Görgüsü olmayan, kaba ve hoyrat (kimse) Babası, dağdan gelme, dangıl dungul bir yabaniymiş. S. M. Alus Birleşik Sözler yabani akdiken… … Çağatay Osmanlı Sözlük
yabanı — sif. 1. Çöldə özbaşına bitən; vəhşi. Yabanı bitki. Yabanı çiçək. – Sən sevgili vətənciyimin gül fidanısan; Sən bir gözəlcə qönçəsən, amma yabanısan. A. S.. // Cır. Yabanı meyvə. Yabanı armud. 2. Əhliləşməmiş, vəhşi, yırtıcı. Yabanı pişik. Yabanı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yabani incir — is., bit. b. 1) İncir ağacının yabani türü 2) Yaban inciri … Çağatay Osmanlı Sözlük
yabani kimyongiller — is., ç., bit. b. Ayrı taç yapraklı iki çeneklilerden, yabani kimyon, peygamber ağacı vb. bitkileri içine alan bir familya … Çağatay Osmanlı Sözlük
yabani menekşe — is., bit. b. Menekşe çiçeğinin yabani bir türü … Çağatay Osmanlı Sözlük
yabani mercanköşk — is., bit. b. Mercanköşk çiçeğinin yabani bir türü, farekulağı (Origanum vulgare) … Çağatay Osmanlı Sözlük
YABANİ — Yabana mensub. Issız yerlerde yaşıyan. Yabancı, alışmamı … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
yabani akdiken — is., bit. b. Hünnapgillerden, yaprakları almaşık, kırmızı renkli yemişi olan bir bitki (Rhamnus frengula) … Çağatay Osmanlı Sözlük
yabani enginar — is., bit. b. Kenger … Çağatay Osmanlı Sözlük
yabani gül — is., bit. b. Yaban gülü … Çağatay Osmanlı Sözlük
yabani hayvan — is. Ehlîleşmemiş, vahşi ve yırtıcı hayvanların genel adı … Çağatay Osmanlı Sözlük
